Laatst las ik een interessant artikel van Stanley Coren, een psycholoog die zich ook bezighoudt met het effect dat honden kunnen hebben op mensen. Het artikel behandelt een onderzoek waarbij getest werd of honden een buffer kunnen zijn voor stress bij jonge kinderen. Het onderzoek werd gedaan door een team van onderzoekers onder leiding van Darlene Kertes van het departement psychologie aan de universiteit van Florida.
Ook al valt het niet altijd op, kinderen (van jonge leeftijd al) kunnen onderhevig zijn aan stress. Stress door hoge verwachtingen of bijvoorbeeld door sociale druk, want laat ons eerlijk zijn ; kinderen kunnen behoorlijk hard zijn voor elkaar. Op korte termijn kan die stress zich uiten in symptomen zoals slecht slapen, buik - of hoofdpijn. Ook op lange termijn kan stress schadelijke gevolgen hebben voor de gezondheid, denk maar aan angstaanvallen en in de ergste gevallen kan stress ook leiden tot een depressie.
Het onderzoek werd gedaan bij een honderdtal gezinnen met kinderen tussen 7 en 12 jaar. De gezinnen hadden ook allemaal een hond. Als stresssituatie kozen de onderzoekers 2 taken uit : eerst moesten de kinderen een korte speech voorbereiden en die dan brengen voor 2 vreemden die fungeerden als 'jury'. Als tweede taak moesten de kinderen een rekenkundig probleem oplossen in bijzijn van dezelfde jury.
De kinderen werden in 3 groepen verdeeld : een groep die (emotioneel) gesteund werd door de ouders, een groep waarbij niemand aanwezig was en een groep waarbij de hond van het gezin aanwezig was. Het stressniveau werd getest voor, tijdens en enkele momenten na de taken. Het stressniveau testen ze door een korte vragenlijst (op basis van afbeeldingen) naar de emotionele toestand gecombineerd met een speekseltest waarin ze de cortisolwaarde kunnen nagaan.
Nu wil ik meteen overgaan naar de resultaten. Op basis van de vragenlijst was duidelijk dat de steun die aanwezig was een grote rol speelde bij het niveau van stress dat ervaren werd. Psychologisch was er weinig verschil tussen de situatie waar kinderen de taken alleen of met steun van een ouder hadden uitgevoerd. Kinderen die steun hadden van de hond van het gezin ervaarden duidelijk minder stress. Zoals ik al eens heb vermeld op mijn Facebook-pagina kan dit te wijten zijn aan het feit dat honden steun geven zonder te oordelen. Wanneer een ouder aanwezig is heeft het kind sneller het gevoel dat het beoordeeld wordt.
De cortisolwaarden echter toonden een ander resultaat. Een globaal overzicht toont immers geen significant verschil tussen de 3 situaties. Wanneer de onderzoekers dieper gingen kijken zagen ze wel iets interessant. De aanwezigheid van de hond op zich leek niet echt een buffer te vormen voor stress. Bij de kinderen waarbij er echter interactie was met de hond (aaien, tegen praten,...) zagen de onderzoekers een daling in het niveau van de cortisol, wat wijst op een vermindering van stress.
Er zijn natuurlijk nog tal van andere onderzoeken gebeurd betreffende het effect van honden op psychologische aandoeningen bij kinderen en meestal zijn de resultaten positief. Dus eventueel moeten we maar eerst een hond aanschaffen voor we onze kinderen medicatie beginnen toedienen die misschien niet nodig is.
Het onderzoek werd gedaan bij een honderdtal gezinnen met kinderen tussen 7 en 12 jaar. De gezinnen hadden ook allemaal een hond. Als stresssituatie kozen de onderzoekers 2 taken uit : eerst moesten de kinderen een korte speech voorbereiden en die dan brengen voor 2 vreemden die fungeerden als 'jury'. Als tweede taak moesten de kinderen een rekenkundig probleem oplossen in bijzijn van dezelfde jury.
De kinderen werden in 3 groepen verdeeld : een groep die (emotioneel) gesteund werd door de ouders, een groep waarbij niemand aanwezig was en een groep waarbij de hond van het gezin aanwezig was. Het stressniveau werd getest voor, tijdens en enkele momenten na de taken. Het stressniveau testen ze door een korte vragenlijst (op basis van afbeeldingen) naar de emotionele toestand gecombineerd met een speekseltest waarin ze de cortisolwaarde kunnen nagaan.
Nu wil ik meteen overgaan naar de resultaten. Op basis van de vragenlijst was duidelijk dat de steun die aanwezig was een grote rol speelde bij het niveau van stress dat ervaren werd. Psychologisch was er weinig verschil tussen de situatie waar kinderen de taken alleen of met steun van een ouder hadden uitgevoerd. Kinderen die steun hadden van de hond van het gezin ervaarden duidelijk minder stress. Zoals ik al eens heb vermeld op mijn Facebook-pagina kan dit te wijten zijn aan het feit dat honden steun geven zonder te oordelen. Wanneer een ouder aanwezig is heeft het kind sneller het gevoel dat het beoordeeld wordt.
De cortisolwaarden echter toonden een ander resultaat. Een globaal overzicht toont immers geen significant verschil tussen de 3 situaties. Wanneer de onderzoekers dieper gingen kijken zagen ze wel iets interessant. De aanwezigheid van de hond op zich leek niet echt een buffer te vormen voor stress. Bij de kinderen waarbij er echter interactie was met de hond (aaien, tegen praten,...) zagen de onderzoekers een daling in het niveau van de cortisol, wat wijst op een vermindering van stress.
Er zijn natuurlijk nog tal van andere onderzoeken gebeurd betreffende het effect van honden op psychologische aandoeningen bij kinderen en meestal zijn de resultaten positief. Dus eventueel moeten we maar eerst een hond aanschaffen voor we onze kinderen medicatie beginnen toedienen die misschien niet nodig is.