Lieve Beau,
Ik ben mama geworden. En ik kan geloven hoe flauw dat excuus moet klinken in jouw oren. Maar anderzijds zal je het ook begrijpen, juist omdat jij ook zo'n moederkloekje bent.
Ik ben mama geworden. En ik kan geloven hoe flauw dat excuus moet klinken in jouw oren. Maar anderzijds zal je het ook begrijpen, juist omdat jij ook zo'n moederkloekje bent.
Ik mis de tijd die we samen hadden. Toen samen wandelen nog een evidentie was. Toen samen een workshop volgen geen morele tweestrijd en praktisch onoverkomelijk probleem was. Toen wij nog wij was en niet jij en ik.
Er is nu ook iemand anders waarmee we beiden moeten rekening houden, Louise. Hoe ouder ze wordt, hoe meer 'onze' tijd, 'haar' tijd wordt. Ik heb al op zoveel manieren geprobeerd om jullie samen te entertainen maar jammergenoeg draaien die meestal op een sisser uit. Samen wandelen bijvoorbeeld, lijkt mij momenteel niet mogelijk. Je bent zo sterk, en niet meer gewend om mooi te wandelen. Je loopt alle kanten op en trekt soms zo hard dat ik bang ben dat je de buggy zou omtrekken. Deze week probeerde ik je aan te leren om de bal terug te brengen bij Louise als zij hem weggooide. Je was zo enthousiast dat je net iets te hard beet met als gevolg dat de bal nu plat is.
En ondanks dat het moeilijk is om je te betrekken bij de opvoeding van Louise blijf je je enthousiaste zelf. Ik ben dankbaar dat je zo meegaand bent en dat je zoveel van Louise kan verdragen. Ik zie dat het je soms teveel wordt, vooral als ik Louise verbaal moet straffen. Jij kan daar niet tegen. Je hebt niet graag conflicten en doet er dan ook alles aan om mij gunstig te stemmen. Het maakt je soms bloednerveus, zodat je met jezelf geen blijf weet en het mij soms nog moeilijker maakt. Sorry dat ik daardoor gefrustreerd raak op jou, jij kan er tenslotte niets aan doen.
Het valt niet mee maar toch hoop ik er iets op te vinden. Samen wandelen, misschien wel terug met z'n twee een workshop of lessenreeks volgen. Binnenkort is er ons jaarlijks uitstapje naar De Haan voor de zeehondenwandeling. Daar kijk ik al naar uit sinds vorig jaar. Een dagje voor jou.
Weet dat je nog steeds mijn speciale hond bent, en dat ik je doodgraag zie. Je zal voor altijd een speciaal plekje hebben!
Er is nu ook iemand anders waarmee we beiden moeten rekening houden, Louise. Hoe ouder ze wordt, hoe meer 'onze' tijd, 'haar' tijd wordt. Ik heb al op zoveel manieren geprobeerd om jullie samen te entertainen maar jammergenoeg draaien die meestal op een sisser uit. Samen wandelen bijvoorbeeld, lijkt mij momenteel niet mogelijk. Je bent zo sterk, en niet meer gewend om mooi te wandelen. Je loopt alle kanten op en trekt soms zo hard dat ik bang ben dat je de buggy zou omtrekken. Deze week probeerde ik je aan te leren om de bal terug te brengen bij Louise als zij hem weggooide. Je was zo enthousiast dat je net iets te hard beet met als gevolg dat de bal nu plat is.
En ondanks dat het moeilijk is om je te betrekken bij de opvoeding van Louise blijf je je enthousiaste zelf. Ik ben dankbaar dat je zo meegaand bent en dat je zoveel van Louise kan verdragen. Ik zie dat het je soms teveel wordt, vooral als ik Louise verbaal moet straffen. Jij kan daar niet tegen. Je hebt niet graag conflicten en doet er dan ook alles aan om mij gunstig te stemmen. Het maakt je soms bloednerveus, zodat je met jezelf geen blijf weet en het mij soms nog moeilijker maakt. Sorry dat ik daardoor gefrustreerd raak op jou, jij kan er tenslotte niets aan doen.
Het valt niet mee maar toch hoop ik er iets op te vinden. Samen wandelen, misschien wel terug met z'n twee een workshop of lessenreeks volgen. Binnenkort is er ons jaarlijks uitstapje naar De Haan voor de zeehondenwandeling. Daar kijk ik al naar uit sinds vorig jaar. Een dagje voor jou.
Weet dat je nog steeds mijn speciale hond bent, en dat ik je doodgraag zie. Je zal voor altijd een speciaal plekje hebben!